Nice ozan gelmiş Âdemden beri
Çoğu ikrarından dönmemiş geri
Karacaoğlan vardı âşıklar piri
Onların yerini alamam elbet
Ömer Hayyam gibi meyden çekemem
Yunus emre olup derdim dökemem
Mevlana misali coşup çökemem
Varıp onlar gibi dalamam elbet
Fuzuli el tutmuş sadık yârinden
Sürmeli seneme yanmış derinden
Sevdayı anlatmış çok eserinden
Bunları hatırdan silemem elbet
Bir kör oğlu gezer bolu dağında
Yiğitlik yolunda dostluk bağında
Büyük çığır açtı kendi çağında
Ben bir tek tırnağı olamam elbet
Yandı aslı için bin dertli kerem
Bir şirinim yok ki kanımı serem
Leylayı mecnunu andırır yarem
Ferhat gibi dağlar delemem elbet
Dönmedi yolundan yazdı her şeyi
Diline doladı paşayı beyi
Ozan pir sultanı astılar deyi
Yas tutmak var iken gülemem elbet
Ruhsati yokluğun tatmış tadını
Nusret sümmaninin anam adını
Emrah alamamış hiç muradını
Bende onun gibi bulamam elbet
Kapalı gözüyle dünyayı gördü
Nice unutulmaz eserler verdi
Hayat yalan ölüm bir gerçek derdi
Veysel gibi sazı çalamam elbet
Reyhani ünlüdür imami dostum
Mevlut ihsaniyi anmaktır kastım
Ozan dergâhında olsa da postum
Mehmet Akif gibi bilemem elbet
Âşık İdris şiiri ozanca yazar
Yardan gel olmazsa yaralar azar
Atatürk’ün dostu ney ile gezer
Neyzence yazarım yılamam elbet
