Perihan Beyaz
74 yaşında bir Anadolu kadını.
Küçük bir kızken en çok istediği şey okula gidebilmek ve yeni şeyler öğrenebilmekti.
Okuma sevdasıyla yanan ufacık kalbine sığdırdığı büyük hayalleri vardı; ama olmadı, okuyamadı.
Yaşadığı imkânsızlıklara rağmen içindeki okuma aşkı sönmedi. Babasının yardımıyla okuma yazmayı öğrendi. Yıllar geçti; köyüne ilkokul açılacağını duyunca sevinçten gözleri parıldadı ve bir damla yanağından aşağı süzüldü. Ama olmadı, yaşından dolayı almadılar.
“Coğrafya kaderdir.” Der İbn-i Haldun. Bir insanın geleceğini, o coğrafyada yaşayan insanların biçimlendirdiğini, ilk elden tecrübe etti Perihan BEYAZ.
Evlendi, çoluk çocuğa karıştı... Lakin diploma hayali aklından hiç çıkmadı. Tam 63 yaşında Açık Öğretim İlkokul ve Ortaokul Sınavlarını başarıyla geçti. Diploma almaya çok yaklaşmıştı; ama olmadı, lise zorunlu hale geldiği için alamadı.
Etrafındakiler de onun azminden etkilendi; genç yaştaki altı komşusu ona özenerek Açık Lise Sınavlarına girdi ve diploma aldı.
Hevesini kalbine gömdü ve içini mısralara döktü. Çocukluğunu, özlemlerini, memleketini, vatan ve millet aşkını anlattı şiirlerinde. Bayramlarda onun şiirlerini okuyan çocuklar, heves edip şiir yazmaya başladı.
2015 yılında, şiirlerinden bazılarını okuyan ilçenin kaymakamı, “Sana şiir kitabı çıkaralım.” Deyince, belki de yıllar sonra ilk defa, yeniden gözleri parıldadı. Görevlendirilen iki öğretmen günlerce çalıştı ve şiirlerini bilgisayara aktardı. Lakin tayinler çıktı, yeni kaymakamlar tarafından tekrar sözler verildi. Ama yine olmadı; ekonomik imkânsızlıklar var dendi.
